Pokój (Vinca)

Villemo

Vincent:
Emilia: Mam mówić co wiem? Pf... Rozkazujesz mi? <na jej twarzy pojawił się szyderczy uśmieszek> To śmieszne! Co ty możesz wiedzieć? Nic! Nawet krew która w tobie płynie nie daje Ci takich przywilejów... <przy ostatnich słowach spojrzała na ciebie zimnym przeszywającym wzrokiem , od którego ciarki mogą przejść po plecach..>

Vincent

<ironicznie> A co ty o mnie wiesz ?? ?? poza tym obrażasz istotę która chce ci pomóc dlatego ciekawiłem się tą sprawą zresztą kobieta której wystawilem nagrobek prosiła by nie jaki Neid cię chronił ale ponieważ go nie było ja stałem się prz przypadek twoim opiekunem wskarz mi drogę do tego człowieka a powiem mu czego chciała od niegu umierająca i się rozejdziemy

Villemo

Vincent:
Emilia: < z szyderczym uśmiechem> Mną nie trzeba się opiekować... Tak więc daję Ci wolne.. Nie przejmuj się ani mną , ani Neidem , ani Catheline , która już dostała za swoje.. Po prostu odpocznij w knajpie a potem rusz w swą stronę.. <cały czas mówiła z pewnością siebie , której wcześniej u niej nie widziałeś... Zachowywała się co najmniej dziwnie.. >

Vincent

Hmmmm zobaczmy co kryje się za tą piękną twarzą <chwytam kobietę w uścisk telekinetyczny> Nie jesteś istotą którą widziałem wcześniej więc kim jesteś ?? ??

Villemo

Vincent:
<ku twemu zdziwieniu nic się nie dzieje>
Emilia: Zostaw mnie Majarze! Jak śmiesz... <wyrywa Ci się z zadziwiającą jak na człowieka siłą i zręcznością>

Vincent

hmmm jest lepiej nisz myślałem <Diabelski uśmiech>

Villemo

Vincent:
Emilia: <z szyderczym uśmiechem> Możesz sobie darować... <Po chwili spogląda na Ciebie przeszywającym wzrokiem.. Odnosisz dziwne wrażenie, że przegląda Twoje wnętrze , rozrywa Ciuę na kawałki> Bardzoo interesujące.. <ostatnie słowa mówi szeptem , jakby sama do siebie..>

Vincent

Ból jesteś zabawna a ta misja jest coraz bardziej ciekawa

Villemo

Vincent:
Emilia: <zaczyna krążyć wokół Ciebie.. W pewnej chwili spogląda Ci prosto w oczy... Zaczyna mierzyć Cię wzrokiem.. W tej samej chwili odczuwasz paraliż w całym ciele.. Jakby została wyssana z Ciebie energia.. Na twarzy dziewczyny pojawia się szyderczy uśmiech>

Vincent

<spoglądam jejgłęboko w oczy> co zamieżasz to zaczyna być zabawne a ja jeszcze nawet nie zdążyłem się rozkręcić

Villemo

Vincent:
Emilia: <cały czas patrzy na Ciebie przeszywającym wzrokiem... Na jej twarzy gości szyderczy uśmiech... Klasnęła w dłonie..raz! Drugi! Po każdym klaśnięciu czujesz , iż uchodzą z Ciebie wszystkie energie życiowe.. Padasz na podłogę.. Nie możesz się ruszyć..>

Vincent

<ponownie wstaje pozyskując nowe siły> Noooooo drenaż energetyczny już lepiej ale nie w tę stronę droga <ponownie diabelsko się uśmiecha>

Villemo

Vincent:
Emilia: <znów szyderczo się uśmiecha... Patrzy na Ciebie przeszywającym wzrokiem , po czym znów padasz na podłogę.. Czujesz się tak , jakby wszystkie siły Cię opuściły.. Nie możesz się ruszyć , a już napewno wstać.. Obraz przed oczyma zaczyna Ci się rozmazywać.. W głowie czujesz jakiś dziwny szum... Nie słyszysz żadnych dźwięków.. Jesteś jakby otumaniony..>

Vincent

<ponownie nabywa nową energię> możesz już skończyć to zaczyna być już nudne. Chętnie przejmę inicjatywę <następnie za pomocą magii powietrza wyrzuca przez okno kobietę na zewnątrz po czym sam wychodzę przez to okno> Co powiesz na małą bitewkę potem się jednak rozejdziemy mam inne problemy niż ty

Villemo

Vincent:
Emilia: <wylatując przez okno nagle niknie Ci z oczu..>